Felicja Łączkowska - nauczycielka, działaczka społeczna. Urodziła się 12 lipca 1860 roku w Kaliszu. Ukończyła pensję Emilii Krajewskiej w Warszawie, tam też uczęszczała na kursy pedagogiczne i buchalteryjne. W 1878 roku wróciła do rodzinnego miasta. W obecnym I Liceum Ogólnokształcącym im. Adama Asnyka zdała państwowy egzamin i uzyskała kwalifikację nauczycielki języka polskiego. Od 1885 roku nauczała w tajnych kaliskich żeńskich pensjach m.in. Bronisławy Dębnickiej. Po pięciu latach założyła własną, którą prowadziła do 1914 roku.

Felicja Łączkowska zainicjowała i wiele lat przewodniczyła „Piątkom literackim” - zapoczątkowanym w 1892 roku, poświęconym tematyce kulturalno-literackiej spotkaniom dla kobiet z kręgu kaliskiej inteligencji. Odbywały się one aż do wybuchu I wojny światowej. Łączkowska wznowiła jest w 1924 roku. Organizowano je także już po jej śmierci. Wówczas jednak miały charakter przede wszystkim towarzyski.

W 1900 roku uruchomiono prywatną wypożyczalnię książek Wiktorii Lewandowiczówny. Książnica ta powstała w oparciu o księgozbiór, ofiarowany przez Felicję Łączkowską. Siedem lat później utworzono Towarzystwo Biblioteki Publicznej im. Adama Mickiewicza. Felicja Łączkowska była jego współzałożycielką i członkinią zarządu. Towarzystwu powierzono sprawy organizacyjne biblioteki, która utrzymywała się ze składek stałych czytelników. Książnicę otwarto 10 czerwca 1907 roku. Księgozbiór liczył siedem tysięcy tomów, podzielonych na różne działy tematyczne. Po zakończeniu I wojny światowej, Felicja Łączkowska walnie przyczyniła się do uporządkowania odratowanych przez Halinę Kożuchowską i Melanię Brokmanową zbiorów.

Felicja Łączkowska angażowała się w działalność wielu organizacji społecznych. Była członkinią zarządu Polskiej Macierzy Szkolnej oraz Towarzystwa Oświatowego w Kaliszu. To drugie współtworzyła i pracowała w nim do wybuchu I wojny światowej. W latach 1907-1910 angażowała się w prace zarządów schroniska dziennego św. Antoniego dla małych dzieci i sekcji rozdawania odzieży ubogim, które działały pod opieką Towarzystwa Dobroczynności. Opiekowała się też jednym z jego rejonów, obejmującym ówczesne dzielnice Nowy Świat i Wydory (dzisiaj Czaszki).

W 1909 roku z inicjatywy Felicji Łączkowskiej i Heleny Kożuchowskiej przy Muzeum Archeologicznym utworzono sekcję pokazów i pomocy szkolnych. Gromadziła ona eksponaty przeznaczone głównie na użytek szkół, z zakresu botaniki, mineralogii, anatomii, techniki itd. Zbiory te udostępniono zwiedzającym 17 grudnia 1911 roku.

I wojna światowa zastała Łączkowską podczas pobytu kuracyjnego nad Bałtykiem. W czasie trwania konfliktu zbrojnego przebywała w Petersburgu i Moskwie, gdzie w szkołach założonych przez Komitet Pomocy Ofiarom Wojny uczyła języka polskiego. Do kraju wróciła w 1918 roku.

W czasie dwudziestolecia międzywojennego nadal była aktywną działaczką społeczną. W 1927 znalazła się wśród współzałożycieli Towarzystwa Przyjaciół Książki, w którym pełniła funkcję wiceprezeski. Napisała szereg artykułów o tematyce wychowawczo-pedagogicznej do lokalnych gazet.

Zmarła 16 września 1932 roku w Kaliszu. Pochowano ją na tutejszym cmentarzu miejskim. Nigdy nie założyła rodziny.