W dwadzieścia lat po śmierci Jerzego Grzegorzewskiego przypominamy jego teatr. Osoba i twórczość Stanisława Wyspiańskiego to jedna z głównych jego inspiracji – czynimy ją motywem przewodnim wystawy. Jako trzydziestolatek zrealizował swą pierwszą „Wyspiańską” premierę, wyznał wtedy: „Chciałbym przede wszystkim w teatrze realizować sztuki współczesne. A tymczasem w ubiegłym roku [1969] opracowałem Wesele Wyspiańskiego...”. I tak, jak dla Wyspiańskiego antyk i romantyzm były tradycją żywą, z którą dyskutuje się o najważniejszych sprawach, także o tu i teraz, tak dla Grzegorzewskiego autor Wesela był niezbywalnym ogniwem ciągłości tej tradycji w kulturze polskiej. Także jeśli chodzi o skalę i awangardowy wymiar twórczości. Wracał do jego utworów, a dyrektorując Teatrowi Narodowemu w latach 1997–2003, uczynił z niego nieformalny Dom Wyspiańskiego.