Kościół pw. św. Józefa i Piotra z Alkantary - reformatora bernardyńskiej gałęzi zakonu franciszkańskiego, to jednonawowa barokowa świątynia. Jej wnętrze - XVIII-wieczny ołtarz główny, pięć ołtarzy bocznych, ambona, konfesjonały i ławki - prezentuje jednolity rokokowy wystrój, którego elementy wykonano w drewnie i pokryto imitacją brązu. W ołtarzu głównym i w bocznych znajdziemy wiele cennych obrazów, wśród których zwraca uwagę kopia obrazu przedstawiającego Adorację Matki Boskiej z Dzieciątkiem przez św. Paschalisa de Baylon, ówczesnego patrona Kalisza, ukazanego na tle panoramy miasta. Autorem oryginału z 1715 r. był reformata Bonifacy Jatkowski. Oglądaną kopię przypisuje się Józefowi Balukiewiczowi. To najstarsza panorama Kalisza, na której rozpoznać można niektóre obiekty istniejące w naszym mieście do dziś. Od wschodu do nawy przybudowano w latach 1728 – 31 tzw. kaplicę Żołnierską, której wystrój jest adekwatny do nazwy. Na jej fasadzie od ul. Śródmiejskiej odnajdziemy wykonaną na blasze kopię obrazu Świętej Rodziny z ołtarza głównego i tablicę poświęconą powstańcom wielkopolskim. Przed wejściem do kościoła leży kamień polny z łacińskim napisem „Tu leży grzesznik”. Całości dopełnia, kapliczka św. Jana Nepomucena, wybudowana na planie trójkąta w latach 1717 – 36 r. W 1864 r. zlikwidowano zakon reformatów. W 1918 r., zniszczone wskutek bombardowania pruskiego z 1914 r., obiekty przekazano siostrom nazaretankom. W czasie II wojny w klasztorze ulokowano, o czym informuje tablica na murze, zakład germanizacyjny Gaukinderheim dla polskich dzieci wywożonych do Rzeszy. Poniósł w nim śmierć harcerz Zygmunt Światłowski.