Tak zwany „dom dla księży” stoi do dziś w zasadzie w niezmienionym kształcie zewnętrznym z wyjątkiem dobudowania w ostatnich latach dodatkowej kondygnacji. Budynek pochodzi z roku 1820. Był to pierwszy gmach, który ujęto w nowych pracach regulacyjnych w Kaliszu za czasów Królestwa Kongresowego. Projekt domu jak i dzwonnicy był autorstwa drugiego z wybitnych architektów kaliskich doby klasycyzmu Sylwestra Szpilowskiego. Budowę rozpoczęto w roku 1819. Dom mieszkalny dla księży usytuowany jest po linii skośnej, miał dość nietypowy kształt trapezu o rożnym kącie ustawienia ścian bocznych. W jego wyglądzie dominuje horyzontalizm – elewacja rozciąga się szeroko. Portal i tympanon podkreślają klasycystyczny charakter budowli. Jednocześnie jest to budynek bardzo skromny. W jego pobliżu możemy dostrzec dzwonnicę powstałą w tym samym czasie, której rzut zbliżony jest do prostokąta. Jej fasada podzielona jest gzymsami na kilka mniejszych. Główną oś podkreśla szerokie wejście nad którym umieszczono wielkie półkoliste okno. Całość wieńczy wysadzony do przodu trójkątny przyczółek, w którego tympanonie znajduje się Oko Opatrzności. Na samej górze znajduje się ściana attykowa zwieńczona efektownym krzyżem. Dziś znajduje się ona na otwartym placu, natomiast pierwotnie była ogrodzona.

Opracowano na podstawie: „Architektura Kalisza w dobie Królestwa Kongresowego” autorstwa Iwony Barańskiej, Kalisz 2002