Studiował w Bambergu i Monachium. Do Polski przybył w 1819 r. W maju 1821 został wezwany do Kalisza, by zastąpić Szpilowskiego i nadzorował dokończenie prac rozpoczętych przez poprzednika. Mimo bawarskiego pochodzenia szybko nauczył się języka polskiego – był to zresztą wymóg dla jego stanowiska – i zasymilował się z kaliską społecznością.

Jego dziełem było sześć znamienitych, a istniejących do dzisiaj obiektów użyteczności publicznej w naszym mieście: kaplica i sala musztry Korpusu Kadetów przy Łaziennej (CKiS), kawiarnia Förstera przy wejściu do parku (lokal KTW), most Kamienny, Rogatka Wrocławska, budynki fabryki Repphanów przy placu Kilińskiego oraz najbardziej okazałe, powstałe w 1824 r. dzieło - pałac Komisji Województwa Kaliskiego – czyli pałac Gubernatora (starostwo) przy placu św. Józefa.

Projektował też leżący naprzeciw wspomnianej fabryki – a będący do dziś dla wjeżdżających od wschodu do Kalisza wizytówką miasta – dom-pałac Puchalskiego, przebudowywał też sąsiadującą z nim kamienicę Przechadzkiego. Był też autorem projektów wielu obiektów, których już dziś w Kaliszu nie ma – m.in. rogatki Warszawskiej, pałacu Weissów na placu św. Józefa, odwachu na Rynku, pierwszego budynku teatru, poczty na Zamkowej i kilku innych.

Reinstein był też autorem urbanistycznych planów rozbudowy Świńskiego Targu (Nowego Rynku) i Piskorzewia oraz Wrocławskiego Przedmieścia z wybrukowaniem Nowego Świata i szosy do Szczypiorna. Efektem jego prac było dalsze znaczne rozszerzenie zabudowy miasta. Zaprojektował liczne budynki fabryczne – oprócz Repphanów również fabryki Classena i Fischera oraz Pohla na Piskorzewskim Przedmieściu, a także Maya, mydlarni Schoepepego i browaru Weigta oraz ponad stu kamienic. Zaangażowany był też w regulację Prosny, stworzył tzw. bulwarek czyli kamienne obmurowanie przy moście Kamiennym. Wprowadzał do miasta zieleń – porządkował i wytyczał alejki oraz rozszerzył w kierunku północnym park.

Również poza Kaliszem można obecnie podziwiać realizacje Bawarczyka - kościół N.M.P. w Goliszewie, ratusz w Częstochowie (1825-28) i inne. Pod koniec życia w 1845 r. został mianowany II budowniczym a od 1851 – I budowniczym guberni warszawskiej. Został pochowany na Cmentarzu Miejskim na rogatce.