Po odbyciu aplikacji, 14 sierpnia 1872 roku został adwokatem przy Trybunale Cywilnym w Kaliszu. Otworzył własną kancelarię adwokacką, która mieściła się wpierw przy Wrocławskim Przedmieściu (dzisiejsza ulica Śródmiejska) a następnie na ulicy Mariańskiej. Po rosyjskiej reformie sądownictwa w 1876 roku, został mianowany na stanowisko adwokata przysięgłego w Kaliszu. Funkcję pełnił do 1917 roku. Dnia 28 kwietnia 1878 roku poślubił Aleksandrę Bochdanównę, która niecały rok później, opuściła go i zamieszkała w Zakopanem. Alfons Parczewski angażował się w działalność społeczną. Jeszcze w czasie studiów w Warszawie był kierownikiem czytelni warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. Po powrocie do Kalisza pełnił funkcję członka Rady Gospodarczej Towarzystwa Dobroczynności w tym mieście, a przez 2 lata był wiceprezesem Towarzystwa. Z jego inicjatywy powstało Towarzystwo Kredytowe Miejskie, którego był prezesem oraz Rosyjskie Towarzystwo Popierania Przemysłu i Handlu w Kaliszu. Instytucją, w której działał Parczewski było także Towarzystwo Muzyczne, którego był prezesem w latach 1891-1906 oraz w Kasie Pożyczkowej Przemysłowców w Kaliszu, przekształconego później w Towarzystwo Wzajemnego Kredytu. Alfons Parczewski był także członkiem wielu towarzystw naukowych. Należał między innymi do Towarzystwa Naukowej Pomocy dla Księstwa Cieszyńskiego, Litewskiego Towarzystwa Literackiego, Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskim, Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk oraz Towarzystwa Oświaty Narodowej w guberni kaliskiej. Po spaleniu Kalisza w 1914 roku, przeniósł się do Warszawy. W 1918 roku był członkiem Rady Stanu Królestwa Polskiego. Rok później przeniósł się do Wilna gdzie zajmował stanowisko rektora Uniwersytetu imienia Stefana Batorego. Alfons Parczewski zmarł 21 kwietnia 1933 roku w Wilnie a pochowany został na cmentarzu miejskim w Kaliszu.