Urodziła się w Olsztynie, ale wychowała się i mieszkała od najmłodszych lat w Kaliszu. W 1974 r. ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka i Państwową Szkołę Muzyczną I i II st. im. Henryka Melcera – równolegle w klasie śpiewu solowego Lidii Małachowicz oraz w klasie fortepianu Krystyny Bujakiewicz.

Swoją edukację kontynuowała w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie studiowała śpiew solowy oraz w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, uzyskując dyplom z wyróżnieniem.
Studia wokalne kontynuowała w Accademia Chigiana w Sienie, a następnie w mediolańskiej La Scali. Jako stypendystka rządu niemieckiego uczestniczyła w kursach mistrzowskich wybitnej sopranistki wagnerowskiej Birgit Nilsson.
Na scenie operowej zadebiutowała w 1979 roku partią Fiordiligi w Cosi fan tutte Mozarta w Teatrze Muzycznym w Słupsku pod dyr. Grzegorza Nowaka. W 1981 śpiewała po raz pierwszy w Teatro alla Scala w Mediolanie tytułową rolę w operze Rita Donizettiego, a po wygranym konkursie w Cosi fan tutte pod batutą Eduarda Mllera z Mauro Trombetta w roli Don Alfonso. W roku 1981 uczestniczyła w prawykonaniu opery Manekiny Zbigniewa Rudzińskiego w Operze Wrocławskiej, pod dyr. Roberta Satanowskiego. Od 1982 była związana z Teatrem Wielkim w Poznaniu, kreując tam wiodące partie w operach Verdiego, Mozarta, Bizeta i Pucciniego, a także w operetkach Lehara i J. Straussa.
W 1986 roku rozpoczęła aktywną współpracę z wiedeńską Kammeroper. Debiutowała rolą Neddy w Pajacach Leoncavalla, w reżyserii George’a Taboriego. Przedstawienie to zostało uznane przez krytykę wiedeńską za „przedstawienie roku 1986″, a następnie zarejestrowane przez austriacką telewizję ORF. Inne kreacje artystki na scenie Kammeroper w Wiedniu, to Hrabina w Weselu Figara Mozarta, Dorlisca w Torvaldo e Dorlisca Rossiniego oraz Violetta w Traviacie Verdiego.
W latach 1987-1991 Ewa Iżykowska była solistką Opery w Lucernie (Szwajcaria). Na deskach tego teatru śpiewała takie role, jak Hrabina w Weselu Figara, Poppea w Koronacji Poppei Monteverdiego, Adriana w Adrianie Lecouvreur Cilei – pod dyrekcją Marcello Viottiego i wiele innych.
Artystka współpracowała również z teatrami operowymi we Wrocławiu i w Krakowie, z Teatrem Wielkim w Poznaniu (ponownie od 1991), Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie, koncertowała w Carnegie Hall w Nowym Jorku i w sali Musikverein w Wiedniu. Ma w repertuarze role w operach: R. Straussa – tytułowa Salome, Marszałkowa w Kawalerze srebrnej róży; Pendereckiego – Benigna w Czarnej masce, Ewa w Raju utraconym, Matka Joanna od Aniołów w Diabłach z Loudun; pojawiła się jako Ligia w Quo Vadis Nowowiejskiego, tytułowa Fedora w operze Giordaniego czy Tosca w operze Pucciniego.
W roku 2000-2001 wzięła udział w realizacji opery Manekiny Rudzińskiego w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, a w 2005 wystąpiła jako Tosca w Korei Południowej. Ewa Iżykowska wykonuje również formy oratoryjno–kantatowe, m.in. Requiem Verdiego, II i VIII Symfonie Mahlera, Cztery ostatnie pieśni R. Straussa, III Symfonia „Symfonia pieśni żałosnych” Góreckiego.

Występuje również w recitalach, wykonując pieśni. Współpracowała z takimi pianistami, jak Giorgio Favaretto, Ettore Campogalliani, Vincenzo Scalera, Krzysztof Jabłoński, Janusz Olejniczak, Marek Drewnowski oraz z dyrygentami, jak Michael Gielen, Marcello Viotti, Eduardo MueIler, Gabriel Chmura, Grzegorz Nowak, Krzysztof Penderecki i inni. Dokonała szeregu nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia, Radia Vaticano, Radia Suisse Romande, Radia i Telewizji Rosyjskiej oraz telewizji: filipińskiej, brazylijskiej, koreańskiej, włoskiej RAI, austriackiej ORF, a także dla szwajcarskiego festiwalu Musique et Amitie.

Ewa Iżykowska poświęca się również pracy pedagogicznej. Obecnie jest profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Przez 4 lata pracowała w Korei Południowej, gdzie była dyrektorem programu Keimyung F. Chopin University of Music.
Prowadzi klasy mistrzowskie w Stanach Zjednoczonych, we Włoszech, Korei Południowej, Austrii i w Polsce. Współpracuje jako konsultant wokalny z teatrami dramatycznymi i muzycznymi, wydawnictwami płytowymi oraz filmowymi. Jest również wykładowcą w Polskiej Akademii Nauk (zajęcia z retoryki, języka ciała oraz kreowania osobowości medialnej). Oprócz dydaktyki wokalnej zajmuje się także reżyserią. W 2010 roku przedstawiła spektakl „Śpiewniki domowe” Moniuszki, a w 2011 roku spektakl „Musicale, Musicale”.
Ewa Iżykowska ciągle koncertuje. Ostatnio wystąpiła z recitalem w Accademia di Santa Cecylia w Rzymie.
W roku 2010 wystąpiła z recitalem Pieśni Chopina w Paryżu, które po raz pierwszy w historii został zarejestrowane na płytę Blu-ray.
W roku 2011 wystąpiła w Watykanie na Placu św. Piotra w czasie beatyfikacji Jana Pawła II.
W roku 2015 Ewa Iżykowska-Lipińska ukończyła studia podyplomowe Zarządzanie Kulturą w Strukturach Europejskich w Polskiej Akademii Nauk.

Włada biegle 5 językami: włoskim, rosyjskim, niemieckim, angielskim i francuskim.

Jest laureatką szeregu krajowych i międzynarodowych konkursów, w tym Ogólnopolskiego Konkursu Muzyki K. Szymanowskiego, Belvedere w Wiedniu oraz Mozartowskiego w Alessandrii we Włoszech.

Wielokrotnie gościła w Kaliszu z okazji zjazdów byłych wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Adama Asnyka. 7 stycznia 2008 r. zaśpiewała na uroczystym otwarciu stacjonarnego hospicjum w Rożdżałach. W 2009 r. wystąpiła z okazji 140. rocznicy urodzin patrona swojej dawnej szkoły muzycznej, Henryka Melcera. W 2012 r. koncertowała na XXXI Międzynarodowym Festiwalu „Chopin w barwach jesieni” w Antoninie. Jej kaliskie wizyty wiążą się z charytatywnymi występami. 3 marca 2015 r. była gościem Inauguracji Roku Rodziny Wiłkomirskich w Kaliszu. Jest członkiem Rady Programowej Fundacji Rodziny Wiłkomirskiej – organu doradczego, który zapewnia wysoki poziom merytoryczny Fundacji – wspierającej cele i program działania Fundacji.

W 2011 r. otrzymała odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, a w roku 2015 nagrodę ARION Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatru, Filmu, Radia i Telewizji za całokształt twórczości.

Za zasługi dla naszego miasta uhonorowana została tytułem Ambasadora miasta Kalisza a w 2016 roku Rada Miasta Kalisza nadała jej tytuł Honorowego Obywatela Miasta Kalisza.