Urodził się 11 maja 1881 roku w Rychwale, pod koniec XIX wieku przybył do Kalisza, gdzie w 1902 ukończył naukę w dzisiejszym I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka w Kaliszu. Rozpoczął studia na wydziale medycznym Uniwersytetu Warszawskiego, w czasie których zaangażował się w działalność patriotycznych organizacji młodzieżowych. Reprezentował kaliską młodzież w tajnych organizacjach uczniowskich w Warszawie i walczył o polską szkołę, za co został karnie usunięty ze studiów.

W 1906 roku wrócił do Kalisza, gdzie rozpoczął pracę jako pracownik biurowy w Dyrekcji Szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. W czasie kilkunastu lat działalności zawodowej w tej instytucji awansował na kolejne szczeble, aż do naczelnika biura w 1919 roku. W tym samym roku został wybrany do kaliskiej Rady Miejskiej.
Niedługo potem otrzymał nominację na funkcję wiceprezydenta Kalisza, ale wówczas jej nie przyjął. Zrobił to dopiero w maju 1921 roku. Trzy lata później został prezydentem miasta. Mandat ten sprawował do 1935 roku. W tym czasie usprawnił działanie miejskich służb finansowych oraz znacząco przyczynił się do odbudowy Kalisza po zniszczeniach z sierpnia 1914 roku.

Angażował się w działalność licznych towarzystw społecznych, sportowych, kulturalnych i oświatowych. Stanął też na czele zarządu muzeum miejskiego. Podczas głosowania pod koniec 1934 roku przegrał walkę o kolejną kadencję prezydentury z Kazimierzem Sulistrowskim, czemu towarzyszyły liczne, choć nieuwzględnione protesty. Po zdaniu urzędu prezydenta Kalisza rozpoczął działalność w komisji rewizyjnej Związku Miast Polskich.

Po wybuchu II wojny światowej przeniósł się do stolicy, gdzie podjął pracę w Wydziale Rozdziału i Kontroli Zarządu Miejskiego miasta stołecznego Warszawy. Po kapitulacji powstania warszawskiego przeprowadził się do Piotrkowa Trybunalskiego, a na koniec 1945 roku z powrotem do Kalisza. W najstarszym z polskich miast objął stanowisko kierownika w kaliskim oddziale Banku Społem. Na emeryturę przeszedł w 1950 roku. Zmarł dwa lata później.