Park Miejski to najstarszy z ogólnodostępnych parków w Polsce. Powstał w roku 1798 na terenie pojezuickich ogrodów. Początkowo użytkowali go słuchacze pobliskiego Korpusu Kadetów, wkrótce jednak stał się „ogrodem” wszystkich kaliszan.

Jego dodatkowym atutem jest położenie. Tuż obok ruchliwego centrum mamy oazę zieleni, ciszy i spokoju, a estetyczne walory letniego salonu miasta podnosi fakt otoczenia go, jak mało którego w Polsce, wodami – Prosny i jej dopływów, oraz przyozdobienia rzadkimi okazami drzew i krzewów a także małą architekturą parkową. Razem ze znajdującym się po drugiej stronie Prosny tzw. Nowym Parkiem zajmuje powierzchnię ok. 30 ha. Do bardziej charakterystycznych obiektów parku należy staw Kogutek opisany m.in. w „Nocach i Dniach” Marii Dąbrowskiej, zegar słoneczny, dąb Asnyka, budynek dawnej cukierni Foerstera przy moście Teatralnym i, utrzymana w stylu tyrolskim, tzw. Hydropatia. Wszystkie one powstały na przełomie XIX i XX w. I choć wiele innych obiektów, które w tamtym okresie przyozdobiły nasz park: palmiarni, domku szwajcarskiego, sztucznych ruin, kilku parkowych rzeźb i romantycznych mostków przerzuconych nad zasypaną w czasie II wojny odnogą Babinki, już dzisiaj nie ma, to i tak park należy do największych atrakcji Kalisza.

Zobacz na mapie
Tekst: P. Sobolewski – „Jedynie w Kaliszu” | fot. Krystian Chęciński, Tomasz Skórzewski
Wersja do druku
Wersja PDF