19 kwietnia 1943 r. do walki z niemieckimi oddziałami liczącymi dwa tysiące ludzi, których zadaniem była ostateczna likwidacja getta w Warszawie, stanęło około 500 członków Żydowskiej Organizacji Bojowej oraz około 150 bojowców Żydowskiego Związku Wojskowego.

Powstańcy ostrzeliwali wrogie oddziały, obrzucali je granatami i butelkami z benzyną, bronili poszczególnych bunkrów i budynków. Niemcy, przy wsparciu czołgów i wozów pancernych, zabijali schwytanych uczestników zrywu, palili domy, niszczyli bunkry przy użyciu materiałów wybuchowych. Powstanie przeżyło zaledwie kilkudziesięciu żydowskich bojowników.

Nierówna walka trwała do połowy maja.

Powstanie w getcie warszawskim było największym zbrojnym zrywem Żydów w czasie II wojny światowej i pierwszym powstaniem miejskim w okupowanej Europie.